Η ιστορία του ξεκινά χονδρικά από τα τέλη του 19ου αιώνα. Χάριν στην ευρηματικότητα και το μεράκι κάποιων η μουσική ηχογραφείται και φυλακίζεται σε ένα λεπτό και ως επί το πλείστον μαύρο κύκλο. Η αναπαραγωγή γίνεται με τη βοήθεια μίας βελόνας ενώ ένας «φάκελος» που δεν υστερεί σε τέχνη τον προστατεύει. Κατά συνέπεια το βινύλιο γίνεται το βασικότερο μέσο διάδοσης μιας μουσικής ιδέας και ένα κατ’ εξοχήν εμπορικό προϊόν.
Οι δίσκοι βινυλίου καταφέρνουν να επικρατήσουν για δεκαετίες κι αυτό γιατί αιχμαλωτίζουν τη μουσική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χάρη στο αναλογικό σήμα η αίσθηση των οργάνων και της μουσικής σύνθεσης, το κλίμα του στούντιο, η διάθεση των μουσικών αποτυπώνονται με ακρίβεια στις αυλακώσεις τους. Τελικά το σύνολο μιας ηχογράφησης μεταφέρεται με υψηλή πιστότητα στα αυτάκια του ακροατή κάτι που κανένα από τα μετέπειτα μέσα μουσικής αναπαραγωγής δεν πέτυχε, τουλάχιστον στον αντίστοιχο βαθμό. Τόσο το μεταγενέστερο CD όσο και τα ψηφιακά μουσικά αρχεία τύπου MP3 φτάνουν να είναι από μια κακόηχη αντιγραφή ως μια αξιοπρεπή αναπαράσταση του παλιού καλού αναλογικού ήχου. Αλλά δεν αγαπάμε το βινύλιο μόνο γι αυτό.
Εκτός από το περιεχόμενό του το βινύλιο αγαπήθηκε και για το εξωτερικό του περίβλημα. Δεκάδες καλλιτεχνών και φωτογράφων (αναφέρω μερικούς έτσι για το γούστο: Norman Seeff, RogerDean, AndyWarhol, H.R.Giger, Annie Leibovitz) σε συνεργασία με τους μουσικούς και τις εταιρίες τους, δούλευαν σκληρά ώστε να κάνουν το δίσκο θελκτικό πάνω στο ράφι. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν αγόρασαν ένα δίσκο μόνο από το εξώφυλλό του και πόσες φορές ένα τέτοιο δεν ήταν αιτία διαμάχης και λογοκρισίας, επηρεάζοντας άρδην τη μουσική κουλτούρα. Ο καμβάς του βινυλίου γέννησε τελικά μεγάλα εικαστικά δημιουργήματα όπως το Darksideofthemoon των PinkFloyd, το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band καιτοAbbey Road τωνThe Beatles, τοNevermind τωνNirvana, τοNevermind the bollocks τωνSex Pistols, το The Velvet Underground & Nico, το Brain Salad Surgery των Emerson, Lake & Palmer μεταξύάλλων. Δίκαια λοιπόν ορδές ψυχαναγκαστικών συλλεκτών εξαπολύουν ένα φρενήρες κυνήγι σπάνιων και ιδιαίτερων βινυλίων συμπληρώνοντας το κλίμα λατρείας.
Σε καθημερινή βάση, το βινύλιο προσελκύει εκατομμύρια ανθρώπων στα δισκοπωλεία της περιοχής τους τα οποία αποτελούν ένα δημοφιλή τόπο συνάντησης και καθημερινής χαλάρωσης όπου μπορεί κανείς να ακούσει μουσική, να την αγοράσει, να συζητήσει και να διαφωνήσει με την άνεσή του. Το άτρωτο αρχικά CD είχε ημερομηνία λήξης, ενώ το άψυχο αρχείο στο σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή μπορεί να εξυπηρετεί σε κάποιες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, μια διοργάνωση ή στο να έχεις τη μουσική σου σε ένα ταξίδι, αλλά δεν μπορεί να φτάσει το μεγαλείο του βινυλίου. Γιατί;
Είναι απλό. Ο κόσμος αγοράζει ένα δίσκο και παίρνει στα χέρια του αυτό που αγόρασε. Το βινύλιο απαιτεί μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία. Ανοίγεις τη ζελατίνα του, παρατηρείς το εξώφυλλό του και τον τοποθετείς στο πικάπ σου για να ακούσεις την πρώτη πλευρά. Απαιτεί να τον προσέξεις και να είσαι εκεί όταν θα χρειαστεί να τον γυρίσεις. Σου δίνει ακόμα τη δυνατότητα να «παίξεις» με το ηχοσύστημά σου ώστε να αποκαλύψεις το μέγεθος του ήχου που βρίσκεται κρυμμένο στις αυλακώσεις του. Σε βάζει στη διαδικασία να ακούσεις πραγματικά αυτό που έγραψε ο εκάστοτε μουσικός από την αρχή ως το τέλος και αργότερα να βρεις και άλλο κόσμο ώστε να το συζητήσεις. Σε κάνει να μάθεις γι αυτό, να το αναζητήσεις και να το αποκτήσεις. Με τον καιρό πολύ πιθανό να μεγαλώσει η αγοραστική του αξία ή η σπανιότητά του. Αποτελεί τη δική σου πνευματική κληρονομιά την οποία μπορείς να μοιραστείς ή να χαρίσεις αργότερα στα παιδιά σου.
Καθένας από αυτούς, εκτός από τη μουσική, φυλακίζει και μια δική σου προσωπική ανάμνηση την οποία θυμάσαι όταν μετά από καιρό τον ξανακούσεις. Δε χάνεται μέσα στον πακτωλό αρχείων μουσικής τα οποία μπορεί να χαθούν ή να εξαφανιστούν μεταξύ των διαδοχικών format. Χρειάζεται λίγη προσοχή και αραιά και που λίγο καθάρισμα ενώ δεν σταμάτησε ποτέ να είναι ένα φανταστικό δώρο. Βγάλτε με ψεύτρα αλλά δεν πιστεύω ότι κάποιος θα είναι το ίδιο χαρούμενος αν του κάνουν δώρο ένα σπάνιο βινύλιο με το να του δώσουν τον ίδιο δίσκο σε ένα USBstick.
Το βινύλιο τελικά είναι μια διαχρονική αγάπη. Είναι μια προσωπική απόλαυσή. Είναι ένα κόλλημα και μια εξάρτηση. Είναι φετίχ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου