Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΒΙΝΥΛΙΟΥ



Παρ'όλο που η επίσημη έκδοση του πρώτου δίσκου βινυλίου έγινε απο την CBS/Columbia στα τέλη της δεκαετίας του 40', το εορτολόγιο του Vintage Vinyl News με ενημέρωσε ότι τέτοιες μέρες, το 1931, η RCA ήταν η πρώτη που έφτιαξε το 12ιντσο βινύλιο 33 στροφών. H πρώτη κυκλοφορία στο φορμάτ που θα καθόριζε αργότερα τον 'χιπ' μουσικό κόσμο των βινυλιομανών ήταν η, αυστηρή μεν αλλά αδιαμφιβήτητα αριστουργηματική δε, Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν.  Πηγή: www.lifo.gr


Ψάχνωντας για την RCA γενικότερα βρήκα αυτό το πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ Πηγή: www.lifo.gr





Η ιστορία του βινυλίου όπως και της μόδας έχει κάνει πολλούς κύκλους μέχρι σήμερα. Για πάρα πολλά χρόνια ήταν το κύριο μέσο καταγραφής και αναπαραγωγής της μουσικής. Πάνω του καταγράφηκαν πακτωλοί συγχορδιών, απόκοσμων ήχων, βελούδινων φωνών, ροκ κραυγών, κακόγουστης κακοφωνίας, επικών guitar riffs, ηχητικών αριστουργημάτων αλλά και 'σκουπιδιών'. Πηγή: www.lifo.gr




Μετά τα 8-track, τις κασσέτες, και τα CDs που θεωρήθηκαν κατά καιρούς cool, το βινύλιο ήταν το μοναδικό που κατάφερε να αποκτήσει την ιδιότητα του φετίχ και να βασανίσει χιλιάδες συλλέκτες όλων των ειδών μουσικής.   (Λέω βασανίσει, γιατί υπάρχει κάτι το ψυχαναγκστικό στην συλλογή δίσκων, στον βαθμό που για κάποιους μπορεί να γίνει εμμονή.)   Συλλεκτικές εκδόσεις, ειδικές εκτελέσεις, σπάνια εξώφυλλα και υπερ-ειδικά b-sides είναι αυτά που απασχολούν τους μανιώδεις συλλέκτες. Ατέλειωτοι τσακωμοί και συζητήσεις έχουν γίνει για το ποιός έχει δίκιο και ποιος άδικο σε έναν άτυπο ανταγωνισμό κατοχής πληροφοριών για τα βινύλια. Για πολλούς οι δίσκοι είναι σαν τα παιδιά τους. Τους φροντίζουν και τρέμουν στην ιδέα ότι θα τους χάσουν ή ότι θα πάθουν τίποτα. Για άλλους αποτελούν ένα είδος ψυχαναγκαστικού παζλ το οποίο πρέπει να συμπληρωθεί πάσει θυσία (π.χ πρέπει να μαζευτεί κάποια συγκεκριμένη δισκογραφία, και μάλιστα οι πρώτες εκδόσεις και φυσικά και τα EPs και ούτω καθ'εξής.) Πηγή: www.lifo.gr

Θυμάμαι όταν είχα δει την υπέροχη ταινία του Steven Frears , 'High Fidelity' βασισμένη στο βιβλίο του Νίκολας Χορνμπυ, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν ο Τζον Κιούζακ προσπαθούσε να εξηγήσει σε έναν απο τους υπαλλήλους του δισκάδικού του ότι η αρχειοθέτηση των δίσκων του έχει γίνει βιογραφικά. Δηλαδή, βάσει του πότε αγόρασε τον κάθε δίσκο και σε ποια φάση ή περίσταση της ζωής του.   Το συζητούσα τις προάλλες και με τον φίλο μου τον Β. που μαζέυει δίσκους απο πολύ μικρός και μου είπε: "Αν δώσω κάποιον δίσκο μου είναι σαν να δίνω μια ανάμνησή μου σε κάποιον, σαν να του την χαρίζω. Κάθε δίσκος σηματοδοτεί μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου, πώς ήμουν, τι σκεφτόμουν και τι είχε συμβεί την μέρα που τον αγόρασα". Δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια δισκοθήκη είναι και ένα χρονοντούλαπο αναμνήσεων.    Εγώ ξεκίνησα να μαζέυω δίσκους βινυλίου 70s Rolling Stones,Aerosmith . Jethro Tull. Black Sabbath . Deep Purple
. Οι δίσκοι του ήταν το ψυχογράφημά του, όπως και όλων των συλλεκτών.  Πηγή: www.lifo.gr


Πώς είναι όμως άραγε να έχεις την μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο; Νομίζω ότι πλέον μια τέτοια συλλογή ξεπερνά την λογική. Ή ίσως προσπαθεί να υπερνικήσει την ιδέα της θνησιμότητας γιατί πραγματικά θα χρειαζόσουν δυο τουλάχιστον ζωές για να ακούσεις όλους τους δίσκους μιας τέτοιας συλλογής. Μιλώντας με διάφορους βινυλιομανείς συλλέκτες, κατάλαβα ότι από ένα σημείο δεν έχει καν πλέον να κάνει μόνο με την ίδια την μουσική. Έχει να κάνει με το απόκτημα, με την αίσθηση της κατάκτησης, μιας ακόρεστης ανάγκης για την προσθήκη ενός ακόμα κομματιού στην συλλογή.   Ο τύπος απο κάτω θα μπορούσε να συγκριθεί και με τον Σκρούτζ που κολυμπά μέσα στα χρήματα. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει ποτέ όλα στην ζωή του, και όμως είναι το πιο πολύτιμο του φετίχ, έχουν μια μοναδική αξία που μόνο αυτός μπορεί να νιώσει και να καταλάβει. Πηγή: www.lifo.gr





Εμεις απλα υποκλινομαστε ενας απο τουσ μεγαλυτερους συλλεκτες


Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

dj argirs Vinilio


ΔΟΥΛΕΙΑ DJ

Η δουλειά του dj δεν υπάρχει πλέον! Σήμερα dj είναι μόνο ο celebrity που θα κάνει ένα πάρτι και τέλος. Όσο για τα κομμάτια, κατεβαίνουν με ένα laptop για να παίξουν μουσική βάζοντας τραγούδια που υπάρχουν περασμένα στο laptop ή ό,τι βρουν εκείνη την ώρα στο ίντερνετ. Εκείνα τα χρόνια, ο επιχειρηματίας της ντίσκο, αγόραζε όλο το πακέτο της δισκοθήκης κατόπιν υπόδειξης του dj.

Με το ίντερνετ πιστεύω ότι τελείωσε η μουσική, δεν υπάρχουν πια δισκογραφικές εταιρείες. Η ωραιότερη μουσική που έχει μπει στην ανθρωπότητα είναι μέχρι το ’94. Αν ρωτήσεις τον Μαστοράκη, θα σου πει ότι είναι τα ’60s. Αν ρωτήσεις τον G Poly, θα σου πει μέχρι ’77-’78. Παρόλα αυτά, και στα ’80s έχουμε πολλά ωραία κομμάτια.

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Το “Vinyl Is Back είναι ένα γεγονός που περίμεναν πολλοί με ανυπομονησία ύστερα από τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις του. Οι πόρτες του Μηχανουργείου της Τεχνόπολης άνοιξαν υποδεχόμενες ένα τριήμερο γεμάτο κόσμο με αγάπη προς τον ιδιαίτερο ήχο του βινυλίου. Μέσα στους χώρους της έκθεσης υπήρχε συνωστισμός έως και την τελευταία στιγμή. Ακόμα και περαστικός να ήσουν, πολύ δύσκολα θα κατάφερνες να αντισταθείς και να μην ρίξεις έστω μια ματιά στους πάγκους που ήταν γεμάτοι με τόσους πολλούς δίσκους. Βινύλια, πικάπ, ενισχυτών, πλυντήρια δίσκων, (χειροποίητα και μη) αξεσουάρ, κόμικς ήταν μερικά μόνο από τα κομμάτια που συμπλήρωσαν το μουσικό παζλ.