Ο Paul Au είναι ένα αναφαίρετο κομμάτι του πολιτιστικού τοπίου του Χονγκ Κονγκ. Ο 65χρονος συλλέκτης δίσκων ζει στην εργατική συνοικία Sham Shui Po, σε ένα δωμάτιο 300 τετραγωνικών στον 5ο όροφο όπου λειτουργεί ως επί το πλείστον ένα κατάστημα μουσικής – γεμάτο με χιλιάδες δίσκους. Κατέχει περίπου 400.000 βινύλια, το ένα τέταρτο του οποίου αποτελεί την προσωπική συλλογή του. O Au αυτοαποκαλείται «Ήρωας Βινυλίου».
Οι σαγηνευτικοί ρυθμοί της σάμπα και τα ξέφρενα ριφ της κιθάρας του κλασικού Oye Como Va του 1970 με τον Santana ηχούν από το διαμέρισμα του Paul Au, άλλωστε είναι σύνηθες να ακούγεται μουσική από το χώρο αυτό σχεδόν κάθε μέρα.
Αυτός ήταν ένας από τους πρώτους δίσκους στη συλλογή μαμούθ του Κινέζου, που έχει πλέον καταλάβει πλήρως το χώρο του: δεκάδες χιλιάδες είναι στοιβαγμένοι σε πύργους από χαρτόκουτα που αγγίζουν σχεδόν την οροφή και εμποδίζουν σχεδόν όλο το φυσικό φως να μπει από τα παράθυρα. «Αυτό είναι ένα ορφανοτροφείο. Αυτοί οι δίσκοι δεν είναι ιδιοκτησία μου. Απλά τους βρίσκω. Θέλω οι άνθρωποι να τους υιοθετήσουν», λέει η Au, μια φιγούρα σε μέγεθος τσέπης, αλλά μυώδης, ενώ τρυπώνει στη μάζα του βινυλίου αναζητώντας κάποιο σπάνιο δίσκο Cantopop της δεκαετίας του 1960 (μουσική βιομηχανία του Χονγκ Κονγκ).
Γεννημένος από Κινέζους γονείς στη Σαϊγκόν το 1957, ο Au μεγάλωσε ακούγοντας τις επιτυχίες του American Forces Vietnam Network, το οποίο ήταν φαινομενικά ραδιοφωνικός σταθμός για τα στρατεύματα, καθώς και βιετναμέζικα συγκροτήματα που διασκεύαζαν Τζίμι Χέντριξ ή απλώς ντόπιους μουσικούς όπως ο Phuong Tâm, ο οποίος έφτιαξε τη δική του ποπ επηρεασμένη από την αμερικάνικη ποπ. «Πάντα ακούγαμε αυτό που υπήρχε στο America Top 40», λέει ο Au, αναφέροντας ως αγαπημένους του, τούς Deep Purple, The Carpenters και Carole King. «Τους ακούγαμε κάθε μέρα και μάθαμε αγγλικά μέσα από αυτούς. Ήταν μια εξωσχολική εκπαίδευση».
Ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ξεκινώντας την συλλογή μου ήταν το άλμπουμ των Creedence Clearwater Revival, το Cosmo’s Factory του 1970, και από τότε άρχισε να μαζεύει τα πάντα, από αυθεντικούς αμερικάνικους δίσκους μέχρι εισαγόμενα bootlegs από την Ταϊβάν. Ασπάστηκε επίσης τον τρόπο ζωής των ρόκερ, παίζοντας ντραμς για τη δική του άσημη γκαράζ μπάντα και κάνοντας πάρτι μέχρι πρωίας. «Κάναμε παρέα με χίπις για να κάνουμε πολλά πάρτι», λέει ο Au για τα εφηβικά του χρόνια.
Αλλά το όνειρο του Au για μια ελεύθερη ζωή γεμάτη μουσική τερματίστηκε απότομα καθώς ο πόλεμος του Βιετνάμ, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου δύο εκατομμυρίων ανθρώπων. Λίγο πριν τα 18α γενέθλιά του, η μητέρα του Au τον μετέφερε λαθραία σε ένα φορτηγό πλοίο από την Σαϊγκόν με προορισμό το Χονγκ Κονγκ, ώστε να μπορέσει να ξεφύγει. «Τα μεγάλα αγόρια της διπλανής πόρτας τα έστειλαν να πεθάνουν», θυμάται ο ίδιος.
Στο νέο τόπο που βρέθηκε, μια πρώην βρετανική αποικία, υπήρχε μια νέα μουσική σκηνή που τράβηξε το ενδιαφέρον του Au. Έφτασε εκεί τον Φεβρουάριο του 1975, εν μέσω της χρυσής εποχής της καντονέζικης ποπ, και γρήγορα εγκαταστάθηκε σε μια κατάληψη στο νησί γεμάτο με ομοϊδεάτες layabouts: «Η τοπική κουλτούρα ήταν διαφορετική», λέει. «Ήταν τόσο νέα για μένα. Αλλά υπήρχαν και πολλές μουσικές ομοιότητες».
Την τρίτη μέρα, ο Au είχε ήδη περπατήσει σε όλη την πολυσύχναστη πόλη αναζητώντας δίσκους, ψάχνοντας μέσα σε κιβώτια και δημιουργώντας τη συλλογή του από την αρχή. Έκανε διάφορες δουλειές σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και σούπερ μάρκετ, ώσπου κατάφερε ν’ αγοράσει μια μοτοσικλέτα Harley Davidson για να βολτάρει στην πόλη. Έμεινε σε αυτή την περιοχή για χρόνια, αλλά τελικά, ο χώρος της κατάληψης κατεδαφίστηκε το 1983, και έτσι μετακόμισε στη σημερινή του γειτονιά, Sham Shui Po, μια εργατική περιοχή στην πλευρά Kowloon του Χονγκ Κονγκ.
Αρχικά, άρχισε να πουλά δίσκους σε έναν πάγκο στο δρόμο, αλλά το 2003, με την έναρξη της θανατηφόρας επιδημίας SAR σε όλη την Ασία, αναγκάστηκε να μετακινηθεί από το πεζοδρόμιο και να ανέβει στον χώρο του πέμπτου ορόφου όπου ζει και κοιμάται τώρα στο πάτωμα ανάμεσα στις στοίβες από βινύλιο, ή μερικές φορές πάνω από ένα κρεβάτι με δίσκους.
Συνολικά, ο Au, που συνήθως μπορείς να τον βρεις να χαλαρώνει με παντόφλες και φαρδύ γιλέκο, έχει περίπου 400.000 δίσκους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αποθηκευμένοι, καθώς το μικροσκοπικό διαμέρισμά του δεν χωράει άλλο. Οι ντόπιοι άρχισαν να του δίνουν το παρατσούκλι «Ήρωας του βινυλίου» (που είναι τώρα το όνομα του καταστήματός του) λόγω των ηρακλείων προσπαθειών του Au για τέσσερις δεκαετίες να σώσει τους δίσκους από το να πεταχτούν όταν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και οι ντίσκο έκλεισαν. «Με είπαν ήρωα γιατί τους έσωσα», λέει. «Θα βρίσκονταν σε μια χωματερή χωρίς εμένα».
Για τον Au, η εκτίμηση του βινυλίου και της ακρόασης χαλαρής μουσικής συνδέεται στενά με την αυτοαποκαλούμενη φιλοσοφία των χίπις απέναντι στη ζωή. «Το βινύλιο είναι τροφή για το μυαλό», λέει. «Τα CD και τα ηλεκτρονικά, αυτά είναι για πολυάσχολους ανθρώπους. Είναι σαν τους διαστημάνθρωπους που τρώνε θρεπτικές ουσίες. Το βινύλιο είναι ένα καλό σπιτικό γεύμα με ρύζι». Αυτή η νοοτροπία εκτείνεται πέρα από τη συνείδηση στη βιώσιμη ζωή – η οποία, πιστεύει, σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς είναι πιο σημαντική από ποτέ. Εκτός από τα αρχεία βινυλίων του, ο Au κηρύττει άλλα τρία πράγματα: μείωση, ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση. «Αγαπώ τη μουσική. Αλλά θέλω επίσης να σώσω τον κόσμο», λέει. «Υποστηρίζω την Greenpeace. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να παράγουμε περισσότερα πράγματα. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτά που ήδη έχουμε».
Όμως η εικόνα έχει αλλάξει άρδην με τα χρόνια. Μετά τις μεθυστικές μέρες της δεκαετίας του ’70, το βινύλιο μειώθηκε σε δημοτικότητα και το να κερδίζεις τα προς το ζην ήταν πιο δύσκολο στο Χονγκ Κονγκ. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το βινύλιο έχει επανέλθει στη μόδα και οι επισκέπτες έρχονται από πολύ μακριά, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Υόρκης και του Τόκιο, και πολλά καταστήματα έχουν ανοίξει στην ευγενική αυτή γειτονιά. Αν και είναι σε μεγάλο βαθμό θετικό, αυτό έχει επίσης τις δικές του προκλήσεις. «Το ενοίκιο γίνεται όλο και υψηλότερο», λέει ο Au.
Όσο και η πιο εξειδικευμένη ζήτηση για την ταϊβανέζικη ντίσκο της δεκαετίας του ’60 και την Mandarine Pop όπως η Teresa Tang, ο Au λέει ότι οι παγκόσμιες μεγάλες επιτυχίες, όπως η Madonna και ο Michael Jackson, είναι εξαιρετικά δημοφιλείς ακόμη και τώρα σε μεγάλο βαθμό της νεανικής πελατειακής βάσης του. Το κατάστημα περιέχει μια μεγάλη γκάμα, από τους Pet Shop Boys και την Aretha Franklin μέχρι cheek-by-jowl με καντονέζους αστέρες όπως ο Leslie Cheung και ο Roman Tam.
Προς το παρόν, ο Au συνεχίζει ιεραποστολικά να διαδίδει το βινύλιο και τον τρόπο ζωής του από το Χονγκ Κονγκ. Αλλά δεν είναι σαφές για πόσο καιρό ακόμη. Τα σχέδια διαδοχής είναι προφανώς στο μυαλό του. «Είμαι ήδη κουρασμένος. Θέλω να τα παρατήσω», λέει ο Au, καθώς η βελόνα του πικάπ του θροΐζει στο τέλος ενός κομματιού. «Δεν ξέρω ποιος και πότε ακόμα, αλλά θα κάνω τους ανθρώπους να συνεχίσουν αυτό για μένα».
*Ο δημοσιογράφος Peter Yeung εξερεύνησε τη συλλογή του Au για το www.thevinylfactory.com
